موتورهای جستجو برای خزیدن سایتها و تفسیر محتوا با محدودیت هایی روبرو هستند. چون با وجود همه پیشرفتهای تکنولوژی هنوز به جایی نرسیدن که بتونن مثل من و شما وب سایتها رو ببینن. تو این پست میخواهیم با جنبه های فنی ساختار صفحات وب آشنا بشیم و بر اساس این ویژگی ها بتونیم با موتورهای جستجو و کاربرهای انسانی سازگارشون کنیم. چون این اصول خیلی زیادند، برای اینکه شما خوانندگان عزیز دارکوب خسته نشید و خودم هم فرصت کافی داشته باشم، اون رو طی چند قسمت ارائه میدم.
لیست مطالب
اگه میخواهید در فهرست های موتورهای جستجو بهتر عمل کنید، مهمترین کاری که باید انجام بدید اینه که محتواتونو به صورت متن HTML روی سایت بذارید. خزنده های موتورهای جستجو معمولا تصاویر، فایلهای فلش، اپلت ها و کلا محتوای غیرمتنی رو نمی بینند. برای اینکه این بخش از محتواتونو همونطور که برای کاربرها قابل مشاهده است، به دید موتورهای جستجو هم برسونید، باید اونها رو در صفحه در متن HTML بذارید. برای این کار میتونید از روشهای زیر استفاده کنید:
موتوهای جستجو محتوا و موضوع عکس رو نمیتونن تشخیص بدن. بنابراین شما باید با فرمت gif ، jpg یا png در قالب HTML یه تگ آلت برای عکس درست کنید.
لینکها و برچسب های مسیریابی برای خزنده های موتورهای جستجو قابل رؤیت اند. با استفاده از این امکانات میتونید صفحات وب سایتتونو بهتر در دسترس موتورهای جستجو قرار بدید.
با متن در صفحه این کارو انجام بدید
به این ترتیب کلمات و عبارتهایی که در فیلم بکار رفته اند به صورت نوشته در صفحه نوشته میشن و موتورهای جستجو میتونن اونها رو پیدا کنند و در صورتی که کاربر اونها رو سرچ کرد، در اختیارش قرار بدن
خیلی از وب سایتها با فهرست شدن محتواشون مشکل دارن، بخاطر همین توصیه میکنم همیشه دو بار محتواتونو چک کنید. میتونید برای این کار از ابزارهایی مثل Google’s cache ، SEO-browser.com و MozBar استفاده کنید. این ابزارها نشونتون میدن که کدوم عناصر از محتواتون برای موتورهای جستجو قابل رؤیت اند و میتونن فهرست بشن.
مثلا ممکنه شما چیزی روی صفحه وب داشته باشید که باارزش هم باشه ولی برای موتورهای جستجو قابل رؤیت نباشه، مثلا یه عکس داشته باشید که تگ آلت نداشته باشه، در این حالت اگه از این ابزار استفاده کنید بهتون میگن که این عنصر قابل فهرست شدن نیست و باید اصلاح بشه.
یا فرض کنید صفحه ای که با فلش ساخته شده باشه، اصلا به هیچ عنوان برای موتورهای جستجو قابل مشاهده نیست و موتور جستجو اون صفحه رو خالی می بینه یا حداکثر شاید چند تا عنصر غیرفلش ناچیز داشته باشید که اونها رو ببینه. بنابراین احتمال اینکه این صفحه روی صفحه نتایج جستجو دیده بشه و رتبه بگیره خیلی کمه.
لینک عنصر اصلی مسیریابی اینترنته – هایپرلینک. موتورهای جستجو میتونن از طریق لینکهایی که در یک صفحه قرار دارند به صفحات دیگه (یعنی صفحاتی که مقصد اون لینکها هستند) دست پیدا کنند. بنابراین اگه یکی از صفحات وب سایتتون در فهرست موتور جستجو قرار گرفته باشه و در اون صفحه لینکهایی به صفحات دیگر وب سایت خودتون داده باشید، خزنده های گوگل میتونن از طریق اون لینکها به صفحات دیگر وب سایتتون هم دست پیدا کنند و اونها رو هم رتبه بندی و فهرست کنند.
اما اگر ساختار لینکهاتون سازگار با موتورهای جستجو نباشه، موتورهای جستجو نمیتونن اون لینکها رو لینک ببینن (و مثل متن عادی می بیننش) و به صفحه مقصد دست پیدا نمی کنند (حتی نمیدونن چنین صفحاتی وجود دارند). بنابراین هر چقدر هم که در اون صفحات کلیدواژه ها و اصطلاحات مفید و باارزشی بکار رفته باشه، بازاریابی خوبی روش کار شده باشه و یا محتوای فوق العاده ای داشته باشه، تا وقتی که دست خزنده ها بهش نمیرسه همه اینها هیچ اهمیتی نداره و اون همه کار همه بیهوده تلف میشه.
برای اینکه اینطور نشه از تگ لینک استفاده کنید. مقصد یه تگ لینک میتونه عکس، متن یا هر چیزی باشه. تگ لینک فضای قابل کلیکی بوجود میاره که میتونه کاربر رو درگیر کنه و اگه کاربر روی اون کلیک کنه به یک صفحه دیگه منتقل میشه. مثلا به تگ لینک زیر دقت کنید:
<a href=”http://www.darkoob.co.ir”>سئوی محتوای وب سایت </a>
تگ <a شروع لینک رو نشون میده. آدرس اصلی وب سایت که بعد از مساوی اومده به مرورگر و موتورهای جستجو محل مقصد لینک رو نشون میده که در این مثال مقصد لینک http://www.darkoob.co.ir هست. بخش بعدی که نوشته “سئوی محتوای وب سایت” قسمتیه که کاربر اون رو می بینه و انکورتکست نام داره. انکورتکست صفحه ای رو که لینک بهش میرسه توصیف میکنه. تگ </a> که در پایان تگ لینک اومده لینک رو میبنده و مانع وارد شدن سایر عناصر روی صفحه با لینک بشه.
این ساده ترین شکل یک لینک که برای موتورهای جستجو هم قابل فهمه. خزنده ها وقتی چنین ساختاری رو می بینند می فهمند که به یک لینک رسیدند و باید صفحه مقصد لینک رو هم در فهرست بندی هاشون وارد کنند و بهش رتبه بدن و در صفحه نتایج اونو نمایش بدن.
اگه برای دسترسی به یک محتوایی، کاربرها مجبور باشند فرمی رو پر کنند، احتمالا موتورهای جستجو نمیتونن به اون صفحه دست پیدا کنند، چون فرم ها معمولا یا پسورد میخوان یا قسمتهایی دارن که باید پر بشن و خزنده های موتور جستجو قادر به پر کردن فرم نیستند. بنابراین محتوای پشت فرم برای موتورهای جستجو قابل مشاهده نیست.
اگه برای لینکها از جاوااسکریپت استفاده کنید، ممکنه با همین مشکل روبرو بشید و ببینید که موتورهای جستجو نمیتونن اون لینکها رو بخزند یا حداقل به اندازه لازم بهشون اهمیت نمیدن. باید به جای لینکهای HTML استاندارد یا هر صفحه ای که میخواهید خزیده بشه از لینکهای جاوااسکریپت استفاده کنید.
تگ روباتهای متا و فایلهای robots.txt به مالک سایت این اجازه رو میدن که بتونه دسترسی خزنده ها رو به یک صفحه محدود کنه. خیلی از وبمسترها ناخواسته از این دستورالعملها برای بلاک کردن دسترسی رباتهای مشکوک استفاده میکنند، اما نمیدونن که این دستورالعملها فقط دسترسی خزنده های موتورهای جستجو رو محدود میکنن.
از نظر فنی لینکهای فریم ها و آی فریم ها قابلیت خزیده شدن دارند اما هر دو مسائل ساختاری ای برای موتورهای جستجو به همراه دارند. فقط در صورتی که حرفه ای هستید و بطور تخصصی میدونید موتورهای جستجو چطوری لینکها رو میخزند و فهرست بندی میکنند از این لینکها استفاده کنید.
این هم به مورد قبلی مربوط میشه. بعضی از وبمسترها فکر میکنند اگه روی سایتشون یه نوار جستجو بذارن، دیگه موتورهای جستجو میتونن هر چیزی رو که کاربرها در موردش سرچ میکنند، ببینند. اما متاسفانه اینطور نیست و خزنده ها برای پیدا کردن محتوا از این نوارهای جستجو استفاده نمیکنند.
هر چقدر هم لینک روی صفحه بذارید، اگه فلش باشه هیچ خزنده ای نمیتونه از طریق ساختار لینکی سایت بهشون دست پیدا کنه و در نتیجه در صفحه نتایج کلیدواژه هایی که کاربران سرچ میکنند دیده نمیشه.
موتورهای جستجو فقط یه تعداد مشخصی لینک رو در صفحه می خزند. این محدودیت بخاطر اینکه صفحات اسپم رتبه بندی نشن. بخاطر همین اگه صفحه ای صدها لینک داشته باشه، لینکهاش خزیده و فهرست بندی نمیشن.
اگه تو این تله ها نیفتید، لینک های HTML تر و تمیزی دارید که خزنده ها براحتی میتونن به محتواشون دست پیدا کنند.
rel=”nofallow”
برای نوفالو کردن لینکها میتونید از دستور زیر استفاده کنید:
<a href=”https://moz.com” rel=”nofollow”>Lousy Punks!</a>
لینکها خواص زیادی میتونن داشته باشن. موتورهای جستجو تقریبا از همشون چشم پوشی میکنن، به خصوص برای لینکهای rel=”nofollow” . وقتی به لینکی تگ rel=”nofollow” رو اضافه کنید، به موتورهای جستجو میگید که گذاشتن این لینک در صفحه به منزله تأیید صفحه مقصد نیست و بنابراین نمیخواهید که موتورهای جستجو لینک رو دنبال کنند (هر چند بعضی هاشون باز هم دنبال میکنند).
تگ نوفالو اول برای جلوگیری از نظرات خودکار و لینکهای اسپم بوجود اومد، اما به مرور زمان هدف استفاده از اون تغییر کرد و حالا برای این به کار میره که به موتورهای جستجو بگن ارزش لینک رو حساب نکنه.
تحقیقات نشون داده سایتهایی که رتبه های بالایی گرفته اند، تعداد بیشتری لینک نوفالو نسبت به سایر وب سایتها دارند. در واقع نوفالو کردن لینکها چیز بدی نیست و ممکنه یه سایتی کلی لینک نوفالو داشته باشه.
هر کدوم از موتورهای جستجو یه تفسیری از تگ نوفالو دارند و همه یکسان عمل نمیکنند، اما همشون ارزش کمتری برای این لینکها قائل میشن.
گوگل گفته لینکهای نوفالو رو دنبال نمیکنه و این لینکها رتبه صفحه رو منتقل نمیکنند. چون شما وقتی لینکی رو در صفحه خودتون میذارید، یعنی اون صفحه رو تأیید کردید. اگه صفحه مقصد رتبه خوبی داشته باشه میتونه روی رتبه صفحه شما اثر مثبت بذاره، همینطور برعکس یعنی اگه رتبه اش پایین باشه رتبه صفحه شما رو میکشه پایین. اما شما میتونید لینک رو نوفالو کنید تا رتبه اش روی رتبه شما اثر نذاره و گوگل لینک رو مثل یک متن معمولی ببینه. اما با همه اینها خیلی از وبمسترها معتقدند لینکهای سایتهای خیلی معتبر حتی اگه نوفالو باشند باز هم برای موتورهای جستجو به منزله نشونه اعتبار تفسیر میشن.
بینگ و یاهو هم گفته اند که لینکهای نوفالو رو در نمودار لینکشون حساب نمیکنند اما ممکنه باز هم خزنده هاشون اون لینک ها رو بخزند تا شاید یه صفحه جدید پیدا کنند و اون صفحه مقصد رو فهرست کنند. بنابراین نگران نباشید، درسته که اون لینکها رو میخزند اما برای رتبه بندی حساب نمیشن.
مبحث مربوط به سئوی محتوا و لینکهای وب سایت در اینجا تموم شد، اما اصول طراحی و توسعه وب سایت سازگار با موتورهای جستجو در دو پست دیگه هم ادامه داره که میتونید از طریق لینکهای زیر اونها رو مطالعه بفرمایید:
اصول طراحی و توسعه وب سایت سازگار با موتورهای جستجو (قسمت سوم: ریچ اسنیپت ها، سئوی URL)